فردا دیر است

روزی معلمی از دانش آموزانش خواست که اسامی همکلاسی هایشان را بر روی دو ورق کاغذ بنویسند و پس از نوشتن هر اسم چند خط فاصله قرار دهند .

سپس از آنها خواست که درباره قشنگترین چیزی که میتوانند در مورد هرکدام از همکلاسی هایشان بگویند ، فکر کنند و در آن خط های خالی بنویسند .

بقیه وقت کلاس با انجام این تکلیف درسی گذشت و هرکدام از دانش آموزان پس از اتمام ،برگه های خود را به معلم تحویل داده ، کلاس را ترک کردند .

روز شنبه ، معلم نام هر کدام از دانش آموزان را در برگه ای جداگانه نوشت ، وسپس تمام نظرات بچه های دیگر در مورد هر دانش آموز را در زیر اسم آنها نوشت .

روز دوشنبه ، معلم برگه مربوط به هر دانش آموز را تحویل داد .

شادی خاصی کلاس را فرا گرفت .

معلم این زمزمه ها را از کلاس شنید " واقعا ؟ "

"من هرگز نمی دانستم که دیگران به وجود من اهمیت می دهند! "

"من نمی دانستم که دیگران اینقدر مرا دوست دارند . "

دیگر صحبتی ار آن برگه ها نشد .

با گذشت سالها بچه های کلاس از یکدیگر دورافتادند .

چند سال بعد ، یکی از دانش آموزان درجنگ ویتنام کشته شد .

و معلم در مراسم خاکسپاری او شرکت کرد .

او تابحال ، یک سرباز ارتشی را در تابوت ندیده بود ...

پسر کشته شده ، جوان خوش قیافه وبرازنده ای به نظر می رسید .

کلیسا مملو از دوستان سرباز بود .

دوستانش با عبور از کنار تابوت وی ، مراسم وداع را بجا آوردند .

معلم آخرین نفر در این مراسم تودیع بود .

به محض اینکه معلم در کنار تابوت قرار گرفت،

یکی از سربازانی که مسئول حمل تابوت بود ،

به سوی او آمد و پرسید : " آیا شما معلم ریاضی مارک نبودید؟ "

معلم با تکان دادن سر پاسخ داد : " چرا"

سرباز ادامه داد : " مارک همیشه درصحبتهایش از شما یاد می کرد . "

پس از مراسم تدفین ، اکثر همکلاسی هایش برای صرف ناهار گرد هم آمدند .

پدر و مادر مارک نیز که در آنجا بودند ،

آشکارا معلوم بود که منتظر ملاقات با معلم مارک هستند .

پدر مارک در حالیکه کیف پولش را از جیبش بیرون می کشید ،به معلم گفت:

"ما می خواهیم چیزی را به شما نشان دهیم

که فکر می کنیم برایتان آشنا باشد . "

او با دقت دو برگه کاغذ فرسوده دفتریادداشت

که از ظاهرشان پیدا بود بارها وبارها تا خورده

و با نواری به هم بسته شده بودند را از کیفش در آورد .

خانم معلم با یک نگاه آنها را شناخت .

آن کاغذها ، همانی بودند که

تمام خوبی های مارک از دیدگاه دوستانش در آن نوشته شده بود .

مادر مارک گفت :

" از شما به خاطر کاری که انجام دادید متشکریم .

همانطور که می بینید مارک آن را همانند گنجی نگه داشته است . "

همکلاسی های سابق مارک دور هم جمع شدند .

چارلی با کمرویی لبخند زد و گفت :

" من هنوز لیست خودم را دارم . اون رو در کشوی بالای میزم گذاشتم . "

همسر چاک گفت :

" چاک از من خواست که آن را در آلبوم عروسیمان بگذارم . "

مارلین گفت : " من هم برای خودم را دارم .توی دفتر خاطراتم گذاشته ام . "

سپس ویکی ، کیفش را از ساک بیرون کشید

ولیست فرسوده اش را به بچه ها نشان داد

و گفت :" این همیشه با منه . . . . " .

" من فکر نمی کردم که کسی لیستش را نگه داشته باشد . "

معلم با شنیدن حرف های شاگردانش دیگر طاقت نیاورد و گریه اش گرفت .

او برای مارک و برای همه دوستانش که دیگر او را نمی دیدند، گریه می کرد .

سرنوشت انسانها در این جامعه بقدری پیچیده است

که ما فراموش می کنیم این زندگی روزی به پایان خواهد رسید،

و هیچ یک از ما نمی داند که آن روز کی اتفاق خواهد افتاد .

بنابراین به کسانی که دوستشان دارید

و به آنها توجه دارید بگویید که برایتان مهم و با ارزشند،

قبل از آنکه برای گفتن دیر شده باشد.

هر چه به افراد بیشتری این پیغام را بفرستید،

دسترسی شما به آنهایی که اهمیت بیشتری برایتان دارند،

بهتر و راحت تر خواهد بود .

اسلایدشو

پیچک